Zoals we verwacht hadden, strooide het regenseizoen ook in Peru roet in het eten. Na een week ziek geweest te zijn in Puno, trokken we verder richting Cuzco. We waren echter nog maar een kwartier weg van Puno toen de eerste bui neerkletterde en we ons genoodzaakt zagen om te schuilen aan een tankstation.
En de toon was gezet… De dagen erna hadden we praktisch altijd regen. En geen kleine buitjes, nee gietende regen die ons volledig doorweekte. De weg naar Cuzco was bovendien erg druk en de auto’s hielden absoluut geen rekening fietsers. We werden geregeld bijna van de baan geduwd en Joris werd zelfs tot 2 keer toe geraakt aan de elleboog. Gelukkig zonder ernst, maar het maakte wel dat we het fietsen in Peru kotsbeu waren. Daarenboven waren we nu met twee goed ziek en we waren dan ook zeer blij dat we in Cuzco aankwamen.
